ก้าวที่หก เนื้อตัวสกปรก ไม่ใช่เพราะซกมก แต่เพราะทำงานงก ๆ

     6TH WEEK

    สัปดาห์ที่ 6 ของการฝึกงาน

    หลังจากผ่านสัปดาห์นรกที่หนักหน่วงมาแล้ว สัปดาห์ที่หกนี้ เป็นสัปดาห์คาบเกี่ยวขึ้นเดือนใหม่ ต้อนรับเดือนกรกฎาคมด้วยความว่างเปล่า ว่างจนไม่รู้จะทำอะไร นอกจากนั่งหายใจโง่ ๆ หน้าคอมทั้งวัน สุดท้ายก็ไม่พ้นปล่อยวันจันทร์ที่ work from home ไปเปล่า ๆ โดยไม่มีอะไรคืบหน้า ได้แต่คิดในใจว่าเกลียดวันจันทร์ ทั้ง ๆ ที่เป็นวันแรกของสัปดาห์ และไม่ต้องเดินทางเข้าออฟฟิศให้หงุดหงิดเล่น ๆ ด้วยซ้ำ 

    วันอังคารของสัปดาห์ที่หก เป็นวันที่รู้สึกแช่มชื่นขึ้นมาเล็กน้อย เพราะได้เข้าออฟฟิศเป็นวันแรกของสัปดาห์ แต่ก็ค้นพบว่าเป็นวันที่เหงา ๆ อีกวันหนึ่ง เนื่องจากในวันนี้ภายในห้องของเด็กฝึกงานมีประชากรนั่งอยู่ทั้งหมด 2 คนถ้วน ได้แก่ บุศ และนิชา ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริงแล้ว ควรจะมีเพื่อนฝึกงานตำแหน่งนักเขียนอีกหนึ่งคนมาด้วยแท้ ๆ 

    เมื่ออินโทรเวิร์ทสองคน ที่ฝึกงานคนละตำแหน่งอยู่ด้วยกัน

    ทั้งห้องเงียบจนมีแต่เสียงเครื่องปรับอากาศ กับตัวระบายอากาศ และเสียงแป้นพิมพ์ กับเสียงคลิกเมาส์...กว่าจะได้คุยกันก็เกือบเวลาเลิกงานแล้ว

    ต่างคนต่างอยากคุย แต่พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "ไม่รู้จะพูดอะไร"

    ก็เลยได้แต่ก้มหน้านั่งทำงานเงียบ ๆ...

    ในวันอังคารเป็นวันที่ต้องนั่งปรับขนาดรูป และเตรียมรูปให้พร้อมสำหรับใช้ประกอบในสกูป "20 คาเฟ่ตัวเมืองน่าน อัปเดตปี 2567" นั่งปรับรูปไปสักพัก พอจ้องนาฬิกาก็ใกล้เวลาเลิกงานแล้ว โชคดีที่ทำเสร็จทันเวลา

    วันพุธกลางสัปดาห์เป็นวันที่ค่อนข้างอบอุ่น เพื่อนฝึกงานตำแหน่งนักเขียนอยู่พร้อมหน้า และตำแหน่งกราฟิก กับตัดต่ออย่างละคน รวม ๆ แล้วรู้สึกคึกคัก มีแต่เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายของน้องกุมภา น้องฝึกงานตัดต่อ เพราะน้องเริ่มฝึกตั้งแต่เดือนเมษา มาก่อนใครเพื่อน แล้วก็จบก่อนใครเพื่อน วันนี้น้องซื้อโดนัทมาเลี้ยงคนละสองชิ้น แถมมื้อกลางวันยังเป็นสเต็กจากร้าน EAT AM ARE ที่ฟรี เพราะใช้เงินเบี้ยเลี้ยงกองกลางสำหรับเด็กฝึกงาน 

    มันอิ่มความสุขจนล้นออกปาก อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ...

    แถมวันนี้ทั้งเนื้อหา รูปภาพในสกูปก็เสร็จเรียบร้อยทั้งหมดแล้ว 

    มีอีกหนึ่งอย่างที่เพิ่งได้รู้ก็คือ สกูปแรกในชีวิตอย่าง "20 ที่พักน่านใกล้วัดภูมินทร์" ก็ได้ออนแอร์เรียบร้อยแล้ว

    วันพฤหัส วันทำข่าวประจำสัปดาห์ เริ่มต้นวันด้วยการหาอินโฟกราฟิกข่าวส่งให้พี่เลี้ยงเลือก แต่ก่อนจะได้ทำข่าวที่ตัวเองเลือก พี่นักเขียนก็ส่งข่าวมาให้ทำ 

    เราก็ไม่รอช้า ทักเพจไปขอใช้รูปภาพ เขียนเนื้อหารอรูปภาพอนุมัติ และทำภาพวนไป สุดท้ายแล้ว ตอนห้าโมงเย็นเกือบเลิกงาน ก็ได้ขึ้นไปคุยกับพี่เลี้ยง และพบว่า ที่ไดรฟ์ของกองบรรณาธิการก็มีรูปภาพผีตาโขนที่เป็นลิขสิทธิ์ของเพจอยู่ พี่เลี้ยงจึงส่งรูปภาพให้ 

    งานจึงเดินหน้าต่อด้วยความรีบเล็กน้อย แต่สนุก ท้าทาย เพราะชอบทำงานที่เวลาจำกัด

    ส่วนวันศุกร์ให้มันเป็นเรื่องของอนาคต เพราะได้ WORK FROM HOME และติดวันหยุดยาวสุดสัปดาห์ ก็ตั้งใจว่าจะตื่นตอน 9 โมงเพื่อรอทำข่าวต่อไป

    แต่อย่างน้อย สัปดาห์นี้เราก็เป็นลูกรักของพระพิรุณแล้วนะ

    เพราะไม่โดนฝนตอนเลิกงานเลยสักวัน

    ถึงแม้วันพฤหัสจะลืมหยิบบัตร MRT มาด้วยก็ตาม...

คลิกที่รูปเพื่ออ่านสกูปเลย