ก้าวที่สิบ นั่งจ้องคอมตาปริบ ๆ สักพักตาค้างไม่กะพริบ เพราะงานกำลังมาอยู่ริบ ๆ

 WEEK 10 Of Intership Life

สัปดาห์ที่ 10 ของการฝึกงาน

    นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสัปดาห์ที่มีวันหยุดคาบเกี่ยวกัน และเป็นอีกครั้งที่กรกฎาคมเซฟชีวิตของอินเทิร์นสาวผู้ขี้เกียจสันหลังยาวเอาไว้ ด้วยการประทานวันหยุดในวันจันทร์วันแรกของสัปดาห์ให้ การนอนนี่มันหอมหวนจริง ๆ ถึงแม้ว่าจะมีเวลานอนเพิ่มขึ้น ก็ยังไม่รู้สึกว่าสบายใจขึ้นแม้แต่น้อย ตะหงิด ๆ อะไรอยู่ในใจสักอย่าง

    

    วันอังคารมาถึง วันนี้เริ่มต้นด้วยการโหนเอ็มอาร์ที และต่อบีทีเอสไปทำงาน อารมณ์ไม่ดีแต่เช้า เพราะคนค่อนข้างเยอะ เบียดเสียดกันแน่นขนัดขบวนรถไฟฟ้า ถึงจะเป็นสภาพจำนนที่ต้องพบเจออยู่ทุกวี่ทุกวัน แต่ก็ยังไม่เคยทำใจชินได้สักที แรก ๆ ก็เดินจากสถานีบีทีเอสเข้าบริษัท ระยะทางประมาณ 1 กิโลเมตร เช้าเย็น ๆ แต่หลัง ๆ มานี้เริ่มขี้เกียจ และมีประสบการณ์มากขึ้น จึงโบกวิน 15 บาท จอดถึงหน้าบริษัทแทน 

    ปกติแล้ววันอังคารเป็นวันเขียนสกูป วันนี้ก็เป็นวันอังคารธรรมดา ๆ ที่ต้องทำงานสกูปเก่าที่ค้างไว้ให้เสร็จ 

    แต่ก็ไม่ธรรมดา เพราะเป็นวันที่ครูเอื้องมาเยี่ยมที่ชิลไปไหน

    ประมาณบ่ายคล้อย อินเทิร์นสาวนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดหน้าจอคอมพิวเตอร์เพราะปัญหาเรื่องรูปในสกูปคาเฟ่งามวงศ์วาน แต่ก็ยิ้มออก เพราะครูเอื้อง ตื่อดึ่ง มาว่า ถึงแล้ว

    เรื่องไม่คาดคิด คือ พี่เลี้ยงติดประชุม เอาจริง ๆ แล้วก็ไม่ค่อยแปลกใจ เพราะว่าพี่เลี้ยงดูแลหลายอย่าง ทำงานหนัก แต่เป็นคนเก่ง ก็เลยต้องประชุม และทำนู่นนี่อยู่ตลอดเวลา ตอนแรกที่พี่บอกว่าไม่ได้มีงานข้างนอกก็โล่งใจ แต่วันนี้ดันติดประชุมพอดี ถึงอย่างนั้น ก็ยังสละเวลาออกมาต้อนรับคุณครูของเราอยู่ดี

    วันพุธ วันนี้คือ หมูกระทะเดย์ เหมือนเป็นวันเลี้ยงส่ง เพราะว่าเพื่อนจากธรรมศาสตร์อีกสองคนฝึกงานจบในวันนี้กัน ก็เลยตกลงกันเอาไว้ว่าหลังเลิกงานจะไปกินหมูกระทะกัน เหมือนโชคชะตาเป็นใจ วันนี้ก็ได้เงินเบี้ยเลี้ยงไว้แบ่งกันกินขนมกับเพื่อน ๆ ตั้งหนึ่งพันบาท 

    กินสนุกจนลืมว่าหลังจากนี้ของจริงละ เพราะว่าเหลือเด็กฝึกงานกองบรรณาธิการเพียงคนเดียว

    วันพฤหัสหรรษาที่เรารักกลับมา ลูปเดิม ๆ ตื่นเช้ามาหาข่าวส่งให้พี่เลี้ยงเลือก เพื่อทำสกูปข่าวท่องเที่ยวลงเว็บไซต์ 

    วันนี้ง่ายกว่าทุกครั้ง เพราะหลังจากผ่านประสบการณ์มาราว ๆ สองเดือน หลังจากมีครั้งที่หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า เราก็เจ็บแล้วจำ แต่กว่าจะจำก็วิ่งขึ้นลงโต๊ะทำงานพี่ ๆ บ่อยอยู่ แต่ตอนนี้จำแล้ว ข่าวเสร็จไวมาเพราะว่าไม่ต้องเสียเวลารอขอรูปนาน

    ขออนุญาตแปะเคล็ดลับการหารูปประกอบสกูปข่าว วิชาหารูป 101 เริ่มที่เสิร์ชหาชื่อสถานที่ในข่าวบนเว็บไซต์ ชิลไปไหน จากนั้นเราก็เซฟรูปที่มีลายน้ำของบริษัทเรามาเลย หรือถ้ารูปภาพไม่ชัด ก็วิ่งขึ้นไปก๊อก ๆ พี่เพื่อขอรูปได้

    Easy แบบ ไม่ใช่แค่ a piece of cake แต่เป็น a carat cake เล็กมาก ๆ 

    

    กว่าพี่จะมีวันนี้ พี่ผ่านมาเยอะ

    จริง ๆ แล้ววันพฤหัสก็ยังสนุกอยู่ แต่ของจริงเริ่มหลังจากนี้แล้ว

    วันศุกร์ ไม่ค่อยสุขเท่าไหร่ ประเดิมวันเกิดด้วยการตื่นเช้ามาเช็คชื่อในกลุ่มไลน์เด็กฝึกงานกองบรรณาธิการ เหงาแปลก ๆ เพราะปกติจะต้องมีเพื่อน ๆ แข่งกันเช็คชื่อ ใครไวกว่าคนนั้นชนะ แต่วันนี้มีเรายืนหนึ่ง คนเดียว เพราะเหลือคนเดียว

    Last Man Standing

    ในตอนที่คิดว่าวันนี้จะหาข่าวให้พี่เลือกเพิ่ม พี่อีกคนก็ส่งข่าวเข้ามา เหมือนสวรรค์โปรด "ทำ 2 ข่าวนี้ให้หน่อย"

    อินเทิร์นสาวเปิดคอม เขียนเนื้อหา และทำอินโฟกราฟิกส่งให้พี่เช็คในขั้นแรกภายในเวลา 30 นาที เพราะต้องเร่งมือมาก ๆ เนื่องจากดันพลั้งปากชวนน้องสาวไปเที่ยวปากคลองตลาดในวันเกิดของตัวเอง

    หลังจากส่งข้อความให้พี่เช็คงานเสร็จ เราก็ปิดคอม และ สองพี่น้องก็รีบออกจากบ้านแข่งกับเวลา ไปปากคลองตลาดคราวนี้ได้ดอกไม้กลับมาหลายอย่าง ที่สำคัญได้กลับไปเช็คอินคาเฟ่ที่ประทับใจร้านหนึ่ง แต่กลับรู้สึกว่าในตอนที่มาครั้งแรกมันดีกว่านี้

    เวลาบ่ายนิด ๆ พี่ทักมาว่าใช้ได้ทั้งสองข่าว เราก็จัดการงานที่เหลือทันทีหลังจากที่ถึงบ้าน แล้วส่งอีเมลให้พี่ที่รับผิดชอบ

    จบสัปดาห์ที่ 10 อย่างสวยงาม แต่แอบโหวง ๆ 

    ยังสนุกกับการฝึกงานอยู่เลย คงเพราะว่าที่ทำงานมีแต่คนใจดี และพี่ ๆ สอนงานให้เยอะมาก

    ไม่ใช่แค่เฉพาะพี่ตั๊ก พี่กิ๊ก หรือพี่หมิวในตำแหน่งกองบรรณาธิการ แต่พี่ ๆ ตัดต่อ กราฟิก ก็คอยให้ทริกเวลาเดินผ่านมาเห็นอินเทิร์นสาวใช้โฟโต้ช็อปทำอะไรบางอย่างอยู่

    สัปดาห์หน้าคงต้องคิดถึงชิลไปไหนแน่ ๆ